Coarse Wavelength Division Multiplexing to technologia pozwalająca na przesłanie w pojedynczym włóknie optycznym do 18 niezależnych długości fal. Szczegółowe wytyczne znajdziemy w standardzie ITU-T G.694.2, który definiuje między innymi konkretne długości fali od 1270 nm do 1610 nm z krokiem co 20 nm.  Częściowo zagadnienie omawialiśmy już w artykule: Pasywne systemy zwielokrotnienia falowego Dzisiaj chcemy nieco dokładniej przyjrzeć się rozwiązaniom umożliwiającym budowę systemów CWDM z wykorzystaniem jednego włókna optycznego. Część dostawców nazywa swoje urządzenia Mux/Demux, a inni osobno definiują urządzenia Mux i osobno Demux. Czym one się różnią? Dlaczego tylko niektórzy producenci, jak np. LightOptics, mają w portfolio zarówno rozwiązania Mux, jak i Demux?

Lokalne infrastruktury sieciowe w przeważającej większości stoją dziś standardem Ethernet. Oparte na nim sieci wykorzystują jako medium skrętkę miedzianą UTP co najmniej Cat 5e, która zgodnie z 10/100/1000Base-T pozwala na pewną transmisję do 100 m. A co w momencie, gdy musimy tę odległość zwiększyć do 400 m, 800 m, a nawet kilku kilometrów? W przypadku transmisji na większą odległość musimy użyć światłowodu, jednak jak przejść z miedzi na optykę? Konwerter mediów LightOptics LO-MC-1000DMS pozwala rozszerzyć dystans komunikacji poprzez stabilne połączenie nawet do 120 km (parametry wkładki). Dzięki konwersji sieci między standardem miedzianym 10/100/1000Base-T a optycznym 1000Base-FX na porcie SFP konwerter ten umożliwia transmisję do 1 Gbps, dając dużą uniwersalność w konfiguracji połączeń.

Więcej więcej, więcej. Kiedyś prędkość łącza 1G była dla nas wystarczająca, teraz 10G to absolutne minimum. Nasze główne węzły niejednokrotnie są już spięte linkiem 40G, a pomimo to zaczyna już brakować przepustowości. Coraz częściej spotykamy się z opinią, że 40G jest prędkością niszową, która zostanie wyparta przez 100G.